Ta strona używa plików cookies. Przeglądając ją wyrażasz zgodę na ich używanie. Więcej informacji na temat cookies znajdziesz tutaj.

  • ul. Krakowskie Przedmieście 58/5c, Lublin; wej. w bramie, Ip
  • +48 509 364 741, +48 506 540 636
  • 81 442 58 50
  • sekretariat@kancelariacbps.pl

Aktualności

Otwarcie biznesu w Polsce
02
Aug

Otwarcie biznesu w Polsce

Written by

Otwarcie biznesu w Polsce

Najczęściej przez obywateli Ukrainy wybierana jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka taka jest uznawana za przedsiębiorcę unijnego i może bez ograniczeń prowadzić działalność gospodarczą w Polsce i całej Unii Europejskiej. Zaletą spółki z o.o. jest ograniczona do wniesionego do spółki wkładu odpowiedzialność wspólników za zadłużenie spółki. Wspólnik spółki z o.o. nie odpowiada za zobowiązania spółki swoim majątkiem, odpowiada jedynie spółka. Spółkę może założyć także jedna osoba, wystarczający jest minimalny kapitał zakładowy 5 000 zł, konieczne jest posiadanie siedziby (adresu) odpowiadającej rodzajowi prowadzonej działalności. Aby założyć spółkę w S24, wspólnicy muszą posiadać w Polsce profil zaufany albo kwalifikowany podpis elektroniczny, warunkiem wstępnym jest posiadanie numeru PESEL.

Jak założyć spółkę z o.o. ?

Spółkę z o.o. można założyć w Polsce online, w systemie informatycznym S24 albo tradycyjnie, przez zawarcie umowy spółki u notariusza, a następnie wpisanie jej do Krajowego Rejestru Sądowego przez Portal Rejestrów Sądowych.

Założenie spółki przez system S24 jest bardzo szybkie (zgodnie z przepisami jest ona rejestrowana w ciągu 24 godzin od momentu złożenia wniosku). Jest też tańsze niż zakładanie spółek przez notariusza. Spółka S24 ma również pewne wady: kapitał zakładowy nie może wynosić więcej niż 5000 zł i nie może on być pokryty wkładami niepieniężnymi, umowa spółki nie może zawierać niestandardowych zapisów. W większości wypadków jednak spółka S24 jest wygodnym, szybkim i wystarczającym narzędziem do prowadzenia Twojego biznesu w Polsce.

Jeśli konieczne jest wprowadzenie konkretnych zapisów w umowie spółki lub kapitał zakładowy jest wyższy albo pokrywany wkładem niepieniężnym, np. samochodem, przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią, albo wspólnik nie posiada numeru PESEL, należy założyć spółkę, udając się do notariusza (osobiście albo przez pełnomocnika). Założenie zatem spółki z o.o. w Polsce nie wymaga osobistej obecności wspólników.

Obowiązki po rejestracji spółki

Po wpisaniu spółki do KRS, czyli po jej rejestracji w systemie S24, zarząd spółki opłaca podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) w wysokości 0,5% od wartości kapitału zakładowego pomniejszonego o koszt wpisu do KRS i ogłoszenia w „Monitorze Sądowym i Gospodarczym”. Deklarację PCC-3 należy złożyć do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia zawarcia spółki. W przypadku zakładania spółki z udziałem notariusza, podatek oblicza i pobiera notariusz.

Ponadto w terminie w terminie 21 dni spółka powinna zgłosić dane na formularzu NIP-8, a jeśli zamierza zatrudniać pracowników, musi to zrobić w terminie 7 dni. Zanim spółka rozpocznie faktyczną działalność (np. przed dokonaniem pierwszej sprzedaży), spółka składa wniosek o rejestrację jako podatnik VAT.

Pomagamy w rejestracji w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych - każda spółka z o.o. musi zgłosić swoich beneficjentów rzeczywistych do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych. Może to zrobić wyłącznie osoba uprawniona do reprezentacji spółki – członek zarządu, ewentualnie prokurent.

Zapraszamy do współpracy.

 

  • Zakładamy spółki
  • Otwieramy biznesy
  • Dla obywateli Ukrainy
  • Dla obywateli Polski i krajów Unii Europejskiej
  • Pomagamy w wyborze formy prowadzenia swojego biznesu w Polsce
  • Obsługujemy biznes w języku angielskim i rosyjskim

 

 

Poszukujemy aplikanta radcowskiego/adwokackiego do stałej współpracy
01
Jun

Poszukujemy aplikanta radcowskiego/adwokackiego do stałej współpracy

Kancelaria Radców Prawnych Celińska-Banaszek Piskorska-Szczepaniuk sp.p. poszukuje aplikanta radcowskiego lub osoby mającej zamiar zdawać egzamin na jedną z aplikacji korporacyjnych, w celu nawiązania stałej współpracy.

Współpraca oparta będzie o umowę cywilnoprawną, przy czym szacunkowy wolumen zadań wynosi 90- 120 godzin, z możliwością zwiększenia.

Poszukujemy osoby ukierunkowanej na rozwój w zawodzie radcy prawnego lub ewentualnie adwokata, zainteresowanej szeroko rozumianym prawem gospodarczym, cywilnym, administracyjnym (Kancelaria zajmuje się przede wszystkim stałą obsługą prawną podmiotów gospodarczych i jednostek samorządowych).

Cenimy wysokie zdolności analityczne, sumienność, poczucie obowiązku i rzetelność. Znajomość języka angielskiego lub rosyjskiego będzie dodatkowym atutem.

Prosimy o przesyłanie cv z krótkim listem motywacyjnym  na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

Kontrowersyjne stanowisko UODO dotyczące kontroli trzeźwości
21
Jul

Kontrowersyjne stanowisko UODO dotyczące kontroli trzeźwości

Written by

Dnia 27.06.2019 ukazało się kontrowersyjne stanowisko Urzędu Ochrony Danych Osobowych dotyczące kontroli trzeźwości pod tytułem "Nowelizacja Kodeksu pracy nie dała pracodawcom uprawnienia do badań alkomatem" (https://uodo.gov.pl/pl/138/1076). Moim zdaniem nie jest ono prawidłowe, m.in. z przyczyn wskazanych w artykule "Wyrywkowe kontrole trzeźwości wcale nie na bakier z prawem, a w każdym razie nie zawsze", a także np. w artykule Prof. Arkadiusza Sobczyka "Alkohol, praca i specjaliści od RODO" (Dziennik Gazeta Prawna, 10.06.2019 nr 111), który polecam. UODO pomija w swoim stanowisku orzecznictwo Sądu Najwyższego, wychodząc z - błędnego w mojej ocenie - założenia, że przed nowelizacją Kodeksu pracy, o której pisze UODO, pracodawcy w żadnym przypadku nie mieli prawa do przeprowadzania kontroli trzeźwości pracowników. Przypomnijmy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2018 II PK 199/17, odnoszącym się do pracownika, będącego kierowcą: Zważywszy na rodzaj wykonywanej przez powoda pracy, wydaje się oczywiste, że poddanie się profilaktycznym badaniom na trzeźwość należy zakwalifikować do obowiązków podstawowych. Pominięte zostały również skutki stosowania przyjętej wykładni w zakresie zdrowia i życia pracowników oraz osób postronnych, mających kontakt z pracownikami. Pomimo tych kontrowersji zalecamy uwzględnianie stanowiska UODO (miejmy nadzieję - do czasu jego zmiany lub wprowadzenia zmian legislacyjnych).

Powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej, która w każdym przypadku musi mieć indywidualny charakter.

R. pr. Anna Celińska-Banaszek - partner KRP CBPS sp. p.

Wyrywkowe kontrole trzeźwości wcale nie na bakier z prawem, a w każdym razie nie zawsze
10
May

Wyrywkowe kontrole trzeźwości wcale nie na bakier z prawem, a w każdym razie nie zawsze

Written by

W dniu 9 maja 2019 r. w RP ukazał się artykuł Klaudii Kwoki Wyrywkowe kontrole trzeźwości na bakier z prawem, w którym autorka stoi na stanowisku o sprzeczności wspomnianych kontroli z wprowadzonym 4 maja 2019 r. art. 22[1b] 1 Kodeksu pracy (KP). Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić. W mojej ocenie wyrywkowe kontrole trzeźwości w zakładzie pracy uzasadnione szczególnym rodzajem pracy (względami bezpieczeństwa), m.in. pracą kierowców, operatorów maszyn, górników, itp., są zgodne z art. 22[1b] 1 KP i znajdują uzasadnienie w art. 9 ust. 2 lit. b lub h RODO jako niezbędne do wypełnienia obowiązków pracodawcy lub oceny zdolności pracownika do pracy. Nie jest natomiast dopuszczalne opieranie się w takim przypadku na przesłance zgody z art. 6 ust. 1 lit. a i art. 9 ust. 2 lit. a RODO - z uwagi na sprzeczność tej przesłanki z art. 22[1b] 1 KP.

Przypomnijmy, że zgodnie z obowiązującym od niedawna art.  22 [1b] §  1 zd. 1 KP  zgoda osoby ubiegającej się o zatrudnienie lub pracownika może stanowić podstawę przetwarzania przez pracodawcę danych osobowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, wyłącznie w przypadku, gdy przekazanie tych danych osobowych następuje z inicjatywy osoby ubiegającej się o zatrudnienie lub pracownika.

W art. 9 ust. 1 RODO zabrania się przetwarzania danych osobowych tzw. wrażliwych, w tym m.in. danych dotyczących zdrowia, do których to danych zwykle zalicza się też dane dotyczące trzeźwości (choć nie zawsze, zob. pogląd dr Macieja Kaweckiego w artykule Sposobem na kontrole trzeźwości może być monitoring, Dziennik GP z 25 kwietnia 2019 r. nr 81). Od tej zasady są jednak wyjątki, do których nie należy wyłącznie przetwarzanie danych wrażliwych na podstawie zgody (art. 9 ust. 2 lit. a RODO), lecz również m.in. sytuacja, w której przetwarzanie danych wrażliwych jest niezbędne do wypełnienia obowiązków i wykonywania szczególnych praw przez administratora lub osobę, której dane dotyczą, w dziedzinie prawa pracy (zob. art. 9 ust. 2 lit. b RODO) oraz, gdy przetwarzanie jest niezbędne (…) do oceny zdolności pracownika do pracy (zob. art. 9 ust. 2 lit. h RODO).

Przesłanką legalizacyjną przetwarzania danych w takim przypadku nie jest (i nie może być) zgoda pracownika (art. 6 ust. 1 lit. a RODO), lecz rozważać należy przesłanki z art. 6 ust. 1 lit. c (przetwarzanie jest niezbędne do wypełnienia obowiązku prawnego ciążącego na administratorze - w tym przypadku chodzi o obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa w zakładzie pracy i niedopuszczenia do pracy pracownika w stanie nietrzeźwości) lub lit. f (przetwarzanie jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora), ewentualnie lit. b (przetwarzanie jest niezbędne do wykonania umowy, której stroną jest osoba, której dane dotyczą). Niestety, co do zasady możliwe jest wskazanie tylko jednej z przesłanek dla jednego z celów przetwarzania, w związku z czym wymaga to zastanowienia w konkretnym przypadku (zob. np.: GRUPA ROBOCZA ART. 29 DS. OCHRONY DANYCH 17/PL WP259 Wytyczne dotyczące zgody na mocy rozporządzenia 2016/679, s. 28: Co do zasady przetwarzanie dla jednego konkretnego celu nie może opierać się na wielu legalnych podstawach. Niemniej jednak można polegać na więcej niż jednej przesłance do legalizacji przetwarzania, w przypadku gdy dane są wykorzystywane do różnych celów, a każdy cel musi być połączony z którąś z podstaw. Jednak to administrator musi z wyprzedzeniem zidentyfikować cele i ich odpowiednie, zgodne z prawem podstawy przetwarzania danych. Podstawa nie może być modyfikowana w toku przetwarzania.).

Warto na marginesie zwrócić uwagę na zbyt mało znaną wypowiedź Sądu Najwyższego, odnoszącą się do pracownika, będącego kierowcą: Zważywszy na rodzaj wykonywanej przez powoda pracy, wydaje się oczywiste, że poddanie się profilaktycznym badaniom na trzeźwość należy zakwalifikować do obowiązków podstawowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2018 II PK 199/17).

W polskim piśmiennictwie rozgorzała dyskusja w poruszanym temacie, w której widoczne jest przecenianie znaczenia zgody jako przesłanki legalizacyjnej przetwarzania danych osobowych, która jest przecież tylko jedną z wielu przesłanek, i która - co więcej – w stosunkach pracy ma znaczenie marginalne [zob. w/w Wytyczne, s. 9: GR Art. 29 uważa przetwarzanie przez pracodawców danych obecnych lub przyszłych pracowników na podstawie zgody za problematyczne, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby zgoda była dobrowolnie wyrażona. Dla większości takich operacji przetwarzania w pracy zgoda pracowników (artykuł 6 ust. 1 lit. a) nie może i nie powinna być legalną podstawą ze względu na charakter relacji między pracodawcą a pracownikiem]. Art. 22 [1b] §  1 zd. 1 KP nie ma więc w tym kontekście rewolucyjnego znaczenia, jako że w sytuacjach innych niż opisane w tym przepisie wątpliwe jest uznanie zgody pracownika za wyrażoną w sposób realnie dobrowolny, a tylko taka zgoda może być uznana za przesłankę legalizującą przetwarzanie danych osobowych, i to nie tylko wrażliwych.

Rozsądniejsze stanowisko wydają się zajmować przedstawiciele zagranicznych środowisk prawniczych, w których jako oczywista traktowana jest dopuszczalność przetwarzania danych dotyczących trzeźwości pracowników z powołaniem się na interes pracodawcy w przypadku pracowników zawodów wysokiego ryzyka i w których uznaje się, że w takim przypadku interes pracodawcy zdecydowanie przeważa nad osobistymi prawami pracownika.

Zob. np: Newly Implemented EU Law Will Affect Workplace Drug Testing, Aug 3, 2018Katherine Miller: (…) The GDPR [General Data Protection Regulation, czyli RODO] and Workplace Drug Testing (…) Drug testing in the workplace is best justified under the GDPR on the basis that the employer has a “legitimate interest” in the information. The GDPR guidelines state that collection of data will be lawful where it is: “…necessary for the purposes of the legitimate interests pursued by the controller or by a third party except where such interests are overridden by the interests or fundamental rights and freedoms of the data subject, which require protection of personal data….” Thus, the interests of the employer in drug testing must outweigh the privacy rights (and other “interests, fundamental rights and freedoms”) of the employee in order for the employer to collect such data.;
Alcohol and drug testing There are two types of alcohol and drugs testing, namely, ‘with cause’ and ‘random’. /…/ “Random” testing – should be based on health & safety as a legal basis and should be limited to those employees with safety critical activities as part of their role. As an employer, you must be careful that any random testing is not discriminatory. This type of alcohol and drugs testing is where you may use your legitimate business interests or contractual requirements as justification for testing. (…) High-risk work environments are able to justify and implement random drug testing on employees, especially where health & safety is of paramount importance. For example – logistics including HGV drivers; the warehouse environment where there are various vehicles, such as fork lift truck, counter and reach trucks; manufacturing environments with high-tech machinery; and employees that drive for your business.

Powyższy artykuł jest oczywiście tylko krótkim komentarzem, nie zawiera pełnej analizy tematu, i nie stanowi porady prawnej, która w każdym przypadku musi mieć indywidualny charakter.

R. pr. Anna Celińska-Banaszek - partner KRP CBPS sp. p.

 

Zdjęcie: Markus Spiske temporausch.com / Pexels

Sąd Okręgowy o zastrzeżeniu do protokołu i nieobecności na rozprawie
28
Apr

Sąd Okręgowy o zastrzeżeniu do protokołu i nieobecności na rozprawie

W pozytywnym dla Klienta Kancelarii wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie IX Wydziału Gospodarczego – jako sądu odwoławczego - z dnia 1 kwietnia 2019 r., sygn. akt. IX Ga 236/18, Sąd podkreślił znaczenie instytucji zastrzeżenia do protokołu z art. 162 kpc oraz negatywnych konsekwencji jego niezłożenia z powodu nieobecności na rozprawie.

W uzasadnieniu stwierdził m.in.: "Gdyby (...) pozwana należycie dbała o swoje interesy zainteresowałaby się przebiegiem rozprawy (...) i ewentualnie zgłosiła zastrzeżenie w trybie art. 162 k.p.c., bowiem oddalenie przez sąd wniosku dowodowego zgłoszonego przez stronę może być kwestionowane w apelacji o ile strona zgłosi zastrzeżenie w trybie powołanego przepisu, z czym nie mieliśmy do czynienia w realiach przedmiotowej sprawy. Podkreślić bowiem należy, że nieobecność strony na rozprawie, o której była prawidłowo powiadomiona nie może usprawiedliwić braku zgłoszenia zastrzeżeń skoro obecność strony na rozprawie zależy jedynie od jej woli (tak Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 14 maja 2013r., I ACa 86/13). Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że zgłoszenie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. umożliwiłoby Sądowi I instancji ewentualną reakcję w postaci korekty (zmiany) pierwotnie podjętej decyzji w trybie art. 240 § 1 k.p.c. (por. Sąd Najwyższy w wyroku z 24 września 2009r. IV CSK 185/ 09, LEX nr 53 3055). Bierność pozwanej w tym zakresie skutkowała utratą uprawnienia do powoływania się na ewentualne uchybienia Sądu Rejonowego w toku dalszego postępowania, co potwierdza wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 1 sierpnia 2013r. (I ACa 249/13). Niezależnie od powyższego wskazać natomiast należy, że dla skutecznego powoływania się w apelacji na zarzut naruszenia przepisów postępowania nie wystarcza samo zgłoszenie zastrzeżenia z powołaniem się na art. 162 k.p.c. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 10 sierpnia 2006r. (V CSK 237/06. LEX nr 201179) zachowanie uprawnienia do powoływania się na uchybienie przepisom postępowania, z wyjątkiem przewidzianym w art. 162 zd. 2 k.p.c. wymaga, poza zachowaniem terminu zgłoszenia zastrzeżenia, wskazania spostrzeżonego przez stronę uchybienia z wyczerpującym przytoczeniem naruszonych przepisów postępowania wraz z wnioskiem o wpisanie tak sformułowanego zastrzeżenia do protokołu. Niewpisanie zastrzeżenia do protokołu powoduje zaś utratę podnoszonych zarzutów. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należało zatem dojść do konkluzji, że, (...) pozwana utraciła możliwość powoływania się na naruszenie przepisów postępowania ponieważ nie zgłosiła stosownego zastrzeżenia w trakcie rozprawy, na której pomimo prawidłowego powiadomienia, nie stawiła się. Tym samym w realiach przedmiotowej sprawy zarzuty pozwanej dotyczące nieprzeprowadzenia przez Sąd I instancji zgłoszonych dowodów sprekludowały się."

Świadczymy usługi w następujących dziedzinach prawa:

  • prawo zamówień publicznych i konkursów ofert
  • prawo prywatne międzynarodowe i prawo cudzoziemców
  • prawo transportowe, w tym transportu międzynarodowego towarowego oraz sanitarnego
  • prawo podmiotów leczniczych
  • prawo pracy i ubezpieczeń
  • prawo administracyjne i podatkowe
  • prawo budowlane
  • prawo własności intelektualnej, prawo stowarzyszeń i fundacji oraz ochrony środowiska
  • prawo prasowe i ochrony dóbr osobistych
  • prawo upadłościowe i naprawcze, prawo karne i karnoskarbowe
Kancelaria Radców Prawnych Celińska-Banaszek Piskorska-Szczepaniuk sp.p. z siedzibą w Lublinie, zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku VI Wydział Gospodarczy KRS pod nr 0000327969, adres: ul. Krakowskie Przedmieście 58/5c, 20-002 Lublin, REGON: 060466996, NIP 712-316-12-82; numer rachunku bankowego: 64 1240 5497 1111 0010 4380 8798, www.kancelariacbps.pl, e-mail: sekretariat@kancelariacbps.pl, tel. / fax: 81 442 58 50.